TADEUSZ KASPERCZYK

Postać magnetyzera doktora Franza Antona Mesmera (1734‒1815) pomimo, że minęło ponad 200 lat od jego śmierci, ciągle jest przedmiotem zainteresowania i dyskusji zarówno w kręgach związanych z medycyną jak i psychologią. Celem artykułu było przedstawienie jego życiorysu oraz stworzonej doktryny terapeutycznej związanej z istotą fluidu określanego jako ‒„magnetyzm zwierzęcy”. Praca ma charakter przeglądu narracyjnego, została napisana w oparciu o literaturę i znajomość przedmiotu. Przyjęto następujący układ rzeczowy artykułu: 1. dzieciństwo i lata nauki (1734-1759), 2. okres pobytu w Wiedniu (1760‒1778), 3. okres paryski i komisje królewskie w sprawie „mesmeryzmu” (1778‒1792), 4. lata po opuszczeniu Francji (1792‒1815) oraz 5. podsumowanie i wnioski. Ważną składową pracy jest opis 27 stwierdzeń, które charakteryzują doktrynę „mesmeryzmu”, wraz z autorskim komentarzem do wybranych tez. Koniec XVIII wieku we Francji przypada na lata życia króla Ludwika XVI (1734‒1793) i wybuchu Wielkiej Rewolucji Francuskiej, stąd wynika ukazanie postaci na tle złożonej sytuacji społeczno-politycznej tego okresu. Pomimo niewątpliwego postępu w dziedzinie medycyny, psychologii i ogólnie technologii – bioenergia ciągle pozostaje „wiedzą tajemną” i znajduje się na marginesie zainteresowań naukowych.

Słowa kluczowe: magnetyzm zwierzęcy, bioenergoterapia, hipnoza.

Pobierz artykuł w pliku PDF lub zobacz go online

PZiE_2024_1_2_rozdzial_2