Beata Ogórek-Tęcza, Ewa Bernadetta Majka
Wstęp: Samoopieka to każda nauczona aktywność oraz działania człowieka, które mają na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych i zapewnienie dobrego samopoczucia. Kluczowym elementem w podnoszeniu stopnia samoopieki jest odpowiednia edukacja i profilaktyka, która również pomaga w opanowaniu objawów choroby, a to należy do najważniejszych działań w opiece paliatywnej. Cel pracy: Celem pracy była ocena zdolności do samoopieki pacjentów objętych opieką paliatywną oraz przedstawienie działań edukacyjnych poprawiających jakość życia.Materiał i metody: Badaniem objęto 104 pacjentów przyjętych do Stacjonarnego Oddziału Medycyny Paliatywnej. W badaniu użyto standaryzowane narzędzie EORTC QLQ–C15–PAL oraz autorski kwestionariusz ankiety. Wyniki: Wykazano istotną zależność pomiędzy zdolnością do samoopieki a jakością życia i płcią pacjentów objętych opieką paliatywną. Analiza statystyczna nie wykazała dodatnich korelacji pomiędzy rodzajem diagnozy, długością trwania cho-roby, stopniem jej zaawansowania, wiekiem, wykształceniem oraz stanem cywilnym w zestawieniu ze stopniem samoopieki pacjentów. Wnioski: Pacjenci objęci opieką paliatywną, którzy są bardziej samodzielni, wykazują wyższy poziom jakości życia. Płeć istotnie wpłynęła na zdolność do samoopieki. Pozostałe badane zmienne nie miały wpływu na stopień samoopieki. Edukacja w opiece paliatywnej poprawia samoopiekę chorych oraz ich jakość życia.
Słowa kluczowe: samoopieka, jakość życia, opieka paliatywna, EORTC QLQ–C15–PAL.
